Ondertussen in Den Haag...

Het is zomerreces, dus er gebeurt niets, maar er gebeurde ook zonder zomerreces al te weinig aan het stabiliseren van de veiligheid en daarmee de rust van het dagelijks bestaan. En dan bedoel ik niet terreurdreiging en aanslagen, en ook niet overvloedige regenval door klimaatverandering, maar ik bedoel de toenemende basale bestaansonzekerheid voor te veel mensen. Bestaansonzekerheid is namelijk volgens mij de oorzaak van het feit dat veel mensen geen vreemdelingen in hun omgeving tolereren en achter de leider aanlopen, die het hardste roept dat vreemdelingen weg moeten en ook niet welkom zijn. De verkeerde, en gevaarlijke, oplossing voor het probleem van bestaansonzekerheid.

Wat ik in het hele verhaal totaal niet begrijp is dat de andere partijen dit laten gebeuren. De verbrokkelde linkse partijen blijven op eigen koers in plaats van dat ze met elkaar een helder geluid laten horen. Ze denken blijkbaar nog steeds dat het allemaal wel mee zal vallen. Waarom werken PvdA, SP GroenLinks, PvdD en wellicht ook D66 niet krachtig samen om de gevaren te keren? Slapen ze inderdaad nog steeds? Zitten ze op hun eigen eilandjes, omdat er te veel onderling oud zeer is? Zitten ze op hun eigen eilandjes hun eigen oude gelijk te hebben?

Femke Halsema zegt in een interview naar aanleiding van het succes van haar boek in het blad van GroenLinks: ‘…het zeteltal van linkse partijen is dramatisch laag. Wat mij betreft gaan alle vrijzinnig linkse partijen die progressieve waarden omarmen zo snel mogelijk met elkaar om tafel. Daar bedoel ik dus ook heel nadrukkelijk D66 mee, en wat mij betreft ook het linkerdeel van de VVD.’

Ik heb de afgelopen tijd wel eens zo’n oproep omtrent samenwerking van de linkse partijen op Facebook gezet en dan komen er steevast reacties van mensen, die een van deze partijen aanhangen en zich onmiddellijk boos afkeren van de anderen. Met elke partij is wel iets misgegaan in het verleden en dat weegt blijkbaar zwaarder dan samenwerking in het heden…

En ondertussen in Den Haag…

De samenleving voelt in toenemende mate ontwricht aan, een proces van jaren: te veel privatisering, te veel marktwerking, schaamteloze zelfverrijking, grove bezuinigingen op de sociale sector, toenemende flexibele en dus onzekere arbeid, multinationals en banken die meer macht hebben dan de politiek. En dan komen met elke aanslag enge narcistische partijleiders steviger in de zadel. De journalistiek verliest het ondertussen ook van de totale tactloosheid op Twitter. Het volk grijpt de macht, op zichzelf is dat mooi, maar op een manier die velen doet huiveren. Het enige wat journalistiek nog een beetje doorkomt is de verslaglegging van politiek als entertainment.

Wat nu? De afkeer van het establishment is enorm en ondertussen in Den Haag…?

Gaat na de zomer iedere partij zijn eigen partijprogramma schrijven en zijn kieslijst samenstellen voor de bij voorbaat verloren verkiezingen van maart 2017? Alleen al ‘verloren’, omdat het geloof in de politiek zo goed als verdwenen is. Ideeën over vernieuwing van de democratie hebben we als eerste nodig.

Uiteindelijk gaat het, zoals Michelle Obama deze week helder verwoordde, altijd weer om een beter leven voor de generaties na ons. En ‘beter’ betekent momenteel niet rijker, maar: veiliger, socialer, zinvoller, eerlijker, gezonder en in balans met het milieu. Er is in dit rijtje vast nog wel meer dat telt. Hoog tijd voor een krachtig ander geluid, vanuit een politiek gebundelde progressieve beweging.